Kijk uit malloot een kokosnoot.

Oke, vandaag was toch wel het dieptepunt van irrationele angst. Om 11 uur naar de huisarts om een moedervlek te laten verwijderen in mijn nek. Blijkbaar heeft mijn psycholoog gelijk en zie ik de laatste tijd te vaak, te veel beren op de weg. 🐻🐻‍❄️🛣️ Rampscenario’s flitsen voorbij. Naald in je nek, dwars door je slagader, bloed spuit alle kanten op, bot mes, ik voel wat en beweegt, zij schiet daardoor uit in mijn kin of mijn schouder, gapend gat in mijn nek, 19 hechtingen, nek kraag en ga zo maar door. 

Normaal heb ik dit soort angst niet en al helemaal niet bij een dokter. Ik app mijn vriendinnetje nog terwijl ik eilandpleisters aan het kopen ben. Zij stelt mij gerust en zegt dat naar de kapper gaan gevaarlijker is. ✂️ "Ik ga nooit naar de kapper" app ik nog terug terwijl ik de grootste pleisters in mijn handen pak. Fijn joh die beren die een bloedbad fabriceren in mijn hoofd.
Stel je niet aan, denk ik nog. Die kleine pleisters zijn ook goed. Afrekenen dan maar. Veel te vroeg natuurlijk, dus ook dit app ik nog even door. "Loop even naar de Appie en drink 2 wijntjes", stuurt ze terug. 🍷
Lijkt me nu ineens zo'n goed idee, maar dan bloed je wel sneller dood!!! 💀
Oké, deze gedachte is echt te debiel voor woorden. Besef ik zelf ook hoor!

Maar dan, ja dan ga ik mezelf over analyseren: Waar komt dit vandaan, wat veroorzaakt dit ineens?
Is het angst voor pijn, angst voor de dood, wat!? Nooit gehad, nu dus ineens dit rare spelletje
in mijn hoofd. Conclusie, zelfanalyse helpt ook niet, het maakt het alleen maar erger. 
"Gedachten zijn krachten" dus denk aan My little pony, Troetelbeertjes straaaaaaal en Kijk uit malloot een kokosnoot. Ja I know (zoooo 1980), maar het hielp me als kind ook door nachtmerries heen. 🦄

Nu zit ik in de wachtkamer met het liedje van Ovide en zijn vriendjes in mijn hoofd. Serieus?!
Echt rijp voor het gesticht hoor, denk ik nog. Ik krijg nog een bemoedigend apje van D.: "Jekan dit!"
(Geen typfout van mij, wel van haar, maar ik moet er om lachen.)

De afspraken lopen uit, daar had ik al op gerekend. Ik ben zo vast aan de beurt en dan zal je zien dat dit zooooo overdreven is. De denkbeeldige beren die normaal op de weg lopen, spelen in mijn hoofd nu met de kokosnoten van Ovide. 🥥🌴
Het is niet meer zo erg. Toch?! Positieve gedachten en dit is zo voorbij. Toch?!

11.12 uur en ik typ dit ondertussen dat ik hier zit. Het helpt mijn gedachten te verzetten en in te zien hoe raar ik eigenlijk ben. 🤪
Die mevrouw voor mij is al een half uur binnen...oh  daar komt de dokter. Here we go!!! 💉🩸🩺🥼☠️
We lopen een kamertje in en ik begin gelijk te ratelen. Ik leg mijn irrationele angst uit aan de haar en ze begrijpt het wel. (Ook meld ik even dat ik neurie 🎶 als ik pijn heb of denk dat het pijn gaat doen.)
 "Nu je ouder wordt..." Ja joh wrijf het erin (ze is zelf 32) "...denk je vaker na, ook over dingen die normaal niet zo groot lijken."  Met die woorden probeert ze mij op mijn gemak te stellen terwijl ze spullen klaar legt.  "De verdoving ga je wel voelen, die is naar" zegt ze wel even ter voorbereiding. En ze besluit de moedervlek toch weg te branden i.p.v. te snijden. Kom maar op dan!
Jekan dit, zei D. dus daar geloven we dan maar in. 

De dokter verteld me nog even luchtig dat dit apparaat niet doet wat zij wil de laatste tijd en dat het misschien aan haar ligt, want deze is weer anders dan ze gewend was in haar vorige werkveld.
Tot daar ging de geruststelling. Thanks Doc. NOT!! 😱

Daar komt de verdovingsnaald, ik begin alvast te neuriën: Kijk uit malloot een kokosnnnnnnn….. Mmmm… die voelde ik dus totaal niet. Heeft ze het wel goed gedaan??  Ze verdoofd nog een beetje bij en ik krijg een ijzeren staafje in mijn hand voor de geleiding. Jaja, je kan ook nog geëlektrocuteerd worden. ⚡ "Zie je nou D." denk ik nog. "Heel gevaarlijk hier. De kapper is er niks bij! "
Ook al ben ik verdoofd, heb ik toch dat onrustige gevoel. Net als bij de tandarts. 

Ze gaat beginnen, het apparaat geeft een hoge piep en de (soort van) pen die ze vast houd sist met een hoge toon elke keer als ze hem gebruikt. Ik voel niks, maar die geur!!!!! Ik snap nu wel waarom wij geen mensenvlees eten. Ze verteld dat dit hetzelfde ruikt als vers geplukte, geslachte kippen in Suriname. Of waren het verbranden veren? Ik ben afgehaakt door die geur. Echt ranzig! 🦨
De dokter is lief en vriendelijk, dat maakt een hoop goed.

"Zo, klaar." Zegt ze met een bijna opgeluchte stem. Ja, anders ik wel! Op het dienblad ligt mijn 40 jarige moedervlek die al jaren onderdeel is van mijn zelfbeeld. Oké, ik ben er vroeger mee gepest, maar later heb ik hem geaccepteerd als deel van mij. En nu is hij weg, moet ik dat weer accepteren. 😭
Misschien teken ik hem wel terug als ik er niet aan kan wennen. 😜

Ik krijg een mooie pleister die gratis met een allergische reactie komt (bleek later) en tips voor de komende dagen.
Ik bedank haar vriendelijk en loop naar buiten. Zonder bloed, zonder gapend gat, zonder hechtingen, zonder nek kraag en 2 gram afgevallen.💪

Ik app D. dat ik klaar ben en met mijn excuses voor de zielige, angstaanval apjes. Ik bedank haar voor de mentale support. Zij gaat stuk, apt ze terug. En ik schaam me alleen maar.🫢

Misschien moet ik eens een hok gaan bouwen voor die beren in mijn hoofd. Of nee!! Een kast!!
Dan sluit ik ze daarin op. Dat schijnt bij sommige mensen ook te werken. 😉